Hissettiklerimi nasıl anlatacağımı, kelimelere nasıl dökeceğimi inanın bilemiyorum. 30 yaşındayım, bugün Büyük Ustayı kaybedince geçmişime şöyle bir göz atayım dedim. Bir sürü iyisiyle, kötüsüyle hatıralarımla karşılaştım ama hepsinin bir yerlerinde hep Neşet Ustayı gördüm.
Niye mi?
Biz düğün ederik, neşeleniriz, en neşeli anlarımızda hele koy oradan bir Neşeti diyneyek derik yada Abdalımız,ustalarımız var ise etrafımızda hele vurele Neşet'ten derik! sonrasında kendimize geliriz.
Cenazemiz vardır, yaramız derindir, günler geçer acımız artık içimizde kor'a dönüşmüştür, acımızı da Neşet Ustamızla yaşarız biz. Kaybettiklerimizi yâd ederken, O'nun türkülerine, bozlaklarına sığınırız. Biliriz ki bizim dinlediklerimizi kaybettiklerimiz de dinlemiştir. Onlar da hayatlarının bir yerinde Neşet Ağamızı yaşamıştır.
Bizim için böyledir Neşet Usta. Biz Gırşeerliyiz. Bizde ayağının turabı olmak vardır. Bizde tevazu vardır. Bizde tevazuyu öğreten Neşet Usta vardı(r).
Devlet Sanatçısı olmak yerine, "HALKIN SANATÇISI" olmayı tercih eden eşsiz kıymetteki Büyük İnsan!
Büyük USTA! Hakkını helal et bize. Mekanın Cennet olsun. Dualarımız seninle. Yaşadıkların ve bizlere yaşattığın duygular için sana minnettarız. Yaradana Şükürler olsun ki Seni bizlere nasip etti.
Ruhun ŞAD olsun.
ELVEDA USTA!
0 yorum:
Yorum Gönder